Sąd Rejonowy w Białymstoku zmienił postanowienie komornika sądowego w ten sposób, że uchylił rozstrzygnięcie w zakresie ustalonego podatku VAT w kwocie 8.426,68 złotych. Kwotę 45 tys. złotych pozostałą do zapłaty zmienił na kwotę 36 tys. złotych. Sąd Rejonowy uznał, że zarzuty dłużników dotyczące zasady obciążenia ich kosztami postępowania egzekucyjnego były bezzasadne, gdyż komornik wszczął postępowanie egzekucyjne zgodnie z wnioskiem wierzyciela oraz w oparciu o przedłożony tytuł wykonawczy. Sąd uznał, że komornik prawidłowo skalkulował opłatę stosunkową przy zastosowaniu stawki 15 proc. od części należności wyegzekwowanej w toku postępowania i w wysokości 5 proc. od pozostałej części należności. Pozostałe składniki kosztów nie były zasadniczo kwestionowane przez dłużników. W ocenie Sądu Rejonowego nieprawidłowo jednak organ egzekucyjny doliczył do kosztów postępowania podatek VAT.

Od 01.10.2015 r. nastąpiła zmiana dotychczasowej interpretacji ministerstwa. Poprzednio bowiem komornicy byli wyłączeni z VAT. Teraz jest inaczej – do wszystkich czynności wykonywanych przez komorników mają zastosowanie ogólne zasady rozliczania podatku od towarów i usług według Interpretacji Ministra Finansów z dnia 9 czerwca 2015 roku, czyli usługa jest liczona z VAT w wysokości 23 procent.

Oznacza to, że podstawę opodatkowania należy odjąć od otrzymanej należnej komornikowi kwoty o wartość podatku należnego, obliczonej metodą „w stu”, gdzie każde 100 złotych wynagrodzenia zawiera 18,70 złotych podatku VAT (100 zł x 23%/123%), podstawa opodatkowania wynosi zatem w takim przypadku 81,30 złotych.

Sąd Najwyższy 7 lipca br. podjął uchwałę, zgodnie z którą, określając wysokość kosztów postępowania egzekucyjnego, nie można podwyższyć opłaty egzekucyjnej o stawkę podatku od towaru i usług. Jak wyjaśniała uchwałę sędzia Katarzyna Tyczka-Rote, to rozstrzygnięcie nie przesądza, czy interpretacja ministra finansów jest prawidłowa. Oznacza tylko tyle, że przy kalkulowaniu opłaty komorniczej nie mogą być przekroczone górne granice tej należności. Jeśli kwota jest należna, to trzeba ją liczyć metodą stu, a nie od stu. Taki pogląd wynika choćby z ustawy o cenach. Jeśli cena pobierana jest w wysokości ustalonej i nie ma wzmianki o pobraniu VAT, to należy przyjąć, że ten podatek jest wliczony w cenę.

Sędzia sprawozdawca zaznaczyła, że komornicy nie mogą przerzucać obciążeń podatkowych na dłużników i przekraczać maksymalnych stawek.