Straży miejskiej (gminnej) przysługują uprawnienia oskarżyciela publicznego w sprawach o wykroczenie z art. 96 § 3 kodeksu wykroczeń, tj. za niewskazanie wbrew obowiązkowi na żądanie uprawnionego organu, komu został powierzony pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie.
Tak orzekł Sąd Najwyższy w uchwale 7 sędziów SN z dnia 30.09.2014 r., sygn. akt I KZP 16/14. Uchwale została nadana moc zasady prawnej, co oznacza, że jest ona wiążąca dla innych składów Sądu Najwyższego.
W przypadku więc nie wskazania przez właściciela pojazdu, kto kierował pojazdem w czasie i miejscu ujawnienia wykroczenia, straż miejsca (gminna) będzie mogła skierować do sądu wniosek o ukaranie właściciela pojazdu z powodu popełnienia wykroczenia z art. 96 § 3 kodeksu wykroczeń.
Rozwiane zostały zatem wątpliwości interpretacyjne, które pojawiały się w orzecznictwie Sąd Najwyższego. Wątpliwości te stanowiły podstawy odwoławcze w toku postępowań w sprawach wykroczeń, w szczególności co do zarzutu braku wniosku o organu uprawnionego do ścigania.